ارزیابی آسیب پذیری بافت تاریخی شهرها در برابر زلزله با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی (ahp) و سیستم اطلاعات جغرافیایی (gis)

وجود شهرهای با قدمت زیاد و مشکلات مربوط به شهرسازی بی­برنامه و گسترش بافت­های فرسوده­ی شهری باعث شده است تا خطر زمین­لرزه و تخریب­های ناشی از آن بسیاری از شهرهای کشور ما را نیز تهدید کند. اما آنچه اهمیت این تهدید را در مورد بافت­های تاریخی دو چندان می­کند، از یک­سو ارزش­ این بافت­ها به­عنوان سرمایه­ای ملی و از سویی دیگر مشکلات و نارسایی­هایی است که به دلایل گوناگون در زمینه­های کالبدی، اجتماعی و فرهنگی در این فضاها بروز کرده است. مدیریت بحران ناشی از زلزله در بافت­های تاریخی را می­توان بسیج و سازماندهی تمامی امکانات و توانایی­های کشور برای مقابله با بحران ناشی از وقوع زلزله و تبدیل آن به شرایط عادی و فرصتی برای بازسازی مطلوب و مناسب مناطق دارای بافت تاریخی باارزش تعبیر نمود. در این پژوهش ابتدا به شرایط ویژه­ی بافت تاریخی محله­­ی فهادان یزد که زمینه­ی آسیب­پذیری آن را در برابر سوانح طبیعی فراهم نموده است، توجه گردیده است، سپس به تعریف شاخص­های مؤثر در آسیب­پذیری بافت تاریخی یزد و وزن­دهی و اولویت­بندی آن­ها با استفاده از روش تحلیل سلسله­مراتبی (ahp) و نرم­افزار  expert choiceپرداخته می­­شود و در انتها با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (gis)، نقشه­ی آسیب­پذیری محله­ی فهادان یزد ارائه می­گردد. با توجه به این نقشه، مشاهده می­گردد که توزیع مناطق با آسیب­پذیری بالا، حدود 65 درصد از مساحت محله را در بر گرفته است. 20 درصد از محله، دارای آسیب­پذیری متوسط و بقیه­ی مساحت محله را فضاهای دارای آسیب­پذیری کم به خود اختصاص داده­اند.